Ashley Terlouw (hoogleraar Rechtssociologie) beargumenteerde in het NRC dat minister van Asiel en Migratie Marjolein Faber de uitzetting van de elfjarige Mikael Matosyan kan tegenhouden. De Raad van State besloot eind vorige maand dat Maikel en zijn moeder geen verblijfsvergunning krijgen. Zeven oppositiepartijen hebben Faber opgeroepen de verblijfsvergunning toch te verlenen maar Faber geeft aan niks te kunnen doen omdat voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Mark Harbers de discretionaire bevoegdheid afschafte. Terlouw stelt dat Faber als minister eindverantwoordelijk is en wijst op Mauro, een Angolese asielzoeker die in 2011 uitgezet dreigde te worden: “Voor hem is een kromme noodoplossing gevonden: hij kreeg een studievisum voor zijn mbo-opleiding. Als de minister wil, zal ze echt wel zo’n soort oplossing kunnen vinden.”
Tineke Strik (bijzonder hoogleraar Burgerschap en Migratierecht) benadrukte op Radio 1 dat er momenteel onduidelijkheid heerst over de inhoud van de voorgestelde asielcrisiswet. Ze wijst erop dat Nederland als lid van de Europese Unie verplicht is om asielaanvragen te behandelen, ongeacht de opvangcapaciteit. Ze is kritisch over het idee van een asielstop aangezien dit in strijd zou zijn met de Europese verplichtingen: “De opvangcapaciteit werd steeds afgeschaald en centra werden gesloten, daar is het probleem ontstaan.” Ook benadrukt Strik dat de huidige situatie eerder een gevolg is van beleidskeuzes dan van een daadwerkelijke crisis.
Frederik Zuiderveen Borgesius (hoogleraar ICT en Recht) en Pieter Wolters (universitair hoofddocent Burgerlijk Recht) reageerden in het Financieele Dagblad op de boete die Uber kreeg voor het doorgeven van chauffeursdata. Wolters stelt dat Uber extra maatregelen had moeten nemen om te voorkomen dat Amerikaanse inlichtingendiensten toegang zouden krijgen tot de data: “Het was zonneklaar dat het tussen 2020 en 2023 niet mocht op de manier zoals Uber deed.” Zuiderveen Borgesius benadrukt het verschil tussen de strenge Europese privacyregels en de veel zwakkere Amerikaanse regelgeving, vooral door de invloed van de lobby van bedrijven in de VS. “De EU heeft sinds 1995 de strengste – en in mijn ogen de beste – privacyregels ter wereld”, stelt hij.
Rosa Möhrlein (promovenda) lichtte in Mr. Online haar promotie toe. Ze onderzocht hoe internationale gerechtshoven meer doen dan alleen het beslechten van geschillen. Ze identificeert vijf functies: geschilbeslechting, rechtsverduidelijking, juridische rechtsvorming, legitimatie en naleving. Volgens Möhrlein verklaren deze functies waarom deze hoven autoriteit hebben en waarom staten bij hen blijven aankloppen. Een belangrijk inzicht uit haar onderzoek is dat internationale gerechtshoven een delicaat evenwicht moeten bewaren: “Een internationaal hof heeft continu te maken met uitdagingen over zijn functies, en moet op zoek naar een delicaat evenwicht: een oplossing bieden voor het geschil, zonder partijen tegen zich in het harnas te jagen.”
Tesseltje de Lange (hoogleraar Europees Migratierecht) reageerde op BNR Nieuwsradio kritisch op de visie van de VVD op arbeidsmigratie. Ze erkent de waarde van innovatie en robotisering, maar benadrukt dat arbeidsmigratie deels wordt gedreven door de vraag van Nederlandse werkgevers. Volgens haar is het niet effectief om enkel te focussen op het aanbod van migranten. Ze merkt op: “Het aanbod van arbeidsmigranten is feitelijk de vraag van bijvoorbeeld Nederlandse werkgevers. Zo aanbodgestuurd is het dus niet.” De Lange pleit voor betere handhaving van regels voor kennisarbeidsmigranten en waarschuwt dat tijdelijke verblijfsbeperkingen voor vakkrachten onrealistisch zijn.
Carolus Grütters (onderzoeker Rechtssociologie en Migratierecht) leverde in een artikel van NRC een kritische bijdrage over de omstreden praktijken van de organisatie Goedwerk, die vrijwillige terugkeer van afgewezen asielzoekers faciliteert. Goedwerk krijgt kritiek omdat hun methoden, zoals financiële begeleiding, asielzoekers onder druk zetten om terug te keren naar landen waar hun veiligheid niet gegarandeerd is. Grütters benadrukt dat er sprake is van druk, wat vragen oproept over de organisatie: “Vrijwillige terugkeer is een mythe, want veel asielzoekers worden indirect gedwongen, wat de hele procedure problematisch maakt.”