Op 3 juni vond de Green Office Impact Day plaats, gevuld met verschillende activiteiten, kraampjes en kennisuitwisselingen. Het Laudato Si’-instituut was uitgenodigd om tijdens het lunchuur een Knowledge Bite te organiseren. Tijdens deze activiteit konden we mensen kennis laten maken met het instituut en de waarden die willen uitdragen.
Geïnspireerd door het rollenspel dat Teun ten Bulte afgelopen februari voor het Laudato Si’-instituut heeft georganiseerd, hebben we een activiteit ontworpen waarin deelnemers vanuit een andere rol naar de wereld kunnen kijken. We wilden mensen laten oefenen met een ander wereldbeeld, door zichzelf vragen te stellen over hoe iets ervaren wordt door een ander wezen. Specfieker hebben we mensen gevraagd om naar de ruimtelijke indeling van campus te kijken vanuit het perspectief van een niet-menselijk dier.
Onze campus is natuurlijk ingedeeld voor en door mensen, met stenen paden en logische wegen, maar de campus wordt niet alleen bewoond en gebruikt door mensen. De wereld ziet er heel anders uit vanaf het gras of vanuit vogelvluchtperspectief. Omdat we wel eens vergeten dat we de wereld delen met wezens die worden beïnvloed door de keuzes die we maken en hun weg moeten vinden om onze structuren heen wilden we een kleine oefening maken om daar een beter beeld van te krijgen.
Om dit voor elkaar te krijgen verdeelden we de deelnemers in een aantal groepen en gaven we ze een dier dat leeft op campus om te bestuderen. We vroegen ze om zich in te leven, niet in een hele diersoort, maar in een specifiek individueel dier. Op een spelende manier maakten de deelnemers zo personages van de dieren met namen, achtergrondverhalen en voorkeuren. Door de ogen van Kees de Kikker, Azura de Waterjuffer en Pippi de Dwergvleermuis struinden de deelnemers over campus met hun aandacht gericht op de dingen die hun dier zou opvallen, leuk zou vinden of juist niet, welke problemen ze zijn tegengekomen in hun leven en wat ze zouden veranderen als we het ze zouden vragen. Hierbij probeerden we het los te laten om een realistisch beeld te schetsen, gezien de meningen van een kikker over de ruimtelijke indeling van campus misschien beperkt zijn. Het gaat om een niet-menselijk perspectief op de wereld aannemen om je wereldbeeld uit te breiden.
Na de struinsessies over campus zijn we weer bij elkaar gekomen om te bespreken wat we hadden ondervonden. Als representanten van de dieren die ze toegewezen hadden gekregen presenteerden de deelnemers hoe ze de ruimtelijke indeling van campus hadden ervaren. Er bleken veel gezamenlijke of juist conflicterende wensen te zijn over de voorzieningen op campus. Het straatlicht dat de vleermuis helpt met jagen is juist voor de waterjuffer erg onhandig. De auto’s vormden over het algemeen wel een groot probleem en meer schuilplekken en hoger gras mochten er ook wel komen, aldus de dieren. Deze connecties hebben we bijgehouden door middel van verschillende kleuren garen die we als lijnen in de kring tussen de betreffende dieren hebben gespannen om een visueel overzicht te creëren van de onderlinge verbondenheid. Als slot hebben we nog besproken hoe we deze oefening hebben ervaren. We hopen dat de deelnemers tijdens de activiteit andere perspectieven op de campus hebben kunnen meemaken en geïnspireerd zijn om buiten de betegelde paden te stappen.