Overigens is de analogie met Jenga niet gek gevonden. Onze financiering is steeds meer opgebouwd uit allerlei losse blokken. Dat stoort mij, want al die extra gelden van de laatste jaren kwamen met hun eigen voorwaarden en bijbehorend administratief gedoe om alles netjes te kunnen verantwoorden. Daar gaat veel tijd en energie in zitten; tijd en energie die ik liever naar onderzoek en onderwijs zie gaan.
De afgelopen jaren had ik regelmatig het gevoel dat we als faculteit gas moesten geven en moesten remmen tegelijkertijd. Gas geven om alle nieuwe posities in te vullen, gefinancierd uit sectorplannen, starters- en stimuleringsbeurzen, etcetera. Maar tegelijkertijd ook remmen omdat we al een aantal jaren de kosten flink zien stijgen, terwijl de inkomsten die kostenstijgingen niet kunnen bijhouden. En iedereen die voor de eerste keer in een automaat rijdt, weet dat remmen en gasgeven tegelijk geen goed idee is.
Met al de aangekondigde bezuinigingen en de stijgende kosten moet er nu echt serieus afgeremd worden. We zullen sterk moeten bezuinigen en kritisch onze ondersteuning, ons onderwijs en ons onderzoek onder de loep moeten nemen. Het is geen eenvoudige opgave waar we voor staan. In de komende periode zal een groot beroep gedaan worden doen op ons aanpassingsvermogen.
Maar om deze blog niet te somber af te sluiten; grote veranderingen bieden ook mogelijkheden. Kritisch kijken naar wat we doen kan geen kwaad. En misschien cliché, maar onder druk worden vaak creatieve ideeën geboren. De gezamenlijke uitdaging waar we voor staan doet een beroep op onze vaardigheden om samen te werken om onze doelen te realiseren. Laten we daar samen ons best voor doen de komende tijd.
Deze blog is geschreven door Karen de Bruijn, directeur Bedrijfsvoering FNWI