Annelies Veraart studeerde af in limnologie (bestudering van binnenwateren) en oceanografie en wilde graag promoveren. Bij de Wageningen University & Research deed ze onderzoek naar de beste omstandigheden voor stikstofafbraak in Nederlandse sloten. ‘Zo was ik veel buiten om factoren als temperatuur, het zuurstofgehalte en de aanwezigheid van waterplanten te meten. Die afwisseling, in het lab werken en buiten op onderzoek uitgaan, vind ik geweldig.’
Het onderzoek over stikstofafbraak wakkerde bij Annelies Veraart interesse voor microbiologie aan. Ze hield zich tijdens haar promotie-onderzoek al bezig met de vraag welke micro-organismen stikstof afbreken. ‘Ik ontdekte dat temperatuur van invloed is op de afbraak van stikstof, daar was nog weinig over bekend. Daar wilde ik meer over weten.’
Om zich verder te ontwikkelen als microbioloog vond Annelies Veraart via een beurs werk bij het Max Planck Instituut voor mariene microbiologie in het Duitse Bremen. ‘Wat ik in Nederland had gedaan voor zoet water, wilde ik ook voor zout water onderzoeken. Haar verblijf in Bremen was echter van korte duur, omdat ze merkte dat ze veldwerk leuker vindt dan werken in het lab.
Annelies Veraart vond vervolgens werk in Wageningen bij het Instituut voor Ecologie en werkte daar aan een post-doctoraal onderzoek naar methaanoxiderende bacteriën. ‘Rivieren, kustgebieden, moerassen en meren zijn wereldwijd verantwoordelijk voor 50 procent van de methaanproductie, veel meer dan koeien of industrie. Daarom is onderzoek naar methaan zo belangrijk.’
De microbioloog verruilde na enkele jaren Wageningen voor de Radboud Universiteit Nijmegen waar ze universitair docent en onderzoeker is. ‘Continu ontdekken en leren is de kern van mijn werk. Ik bedenk mijn eigen onderzoek waar ik samen met onderzoekers uit binnen- en buitenland aan werk. Tegelijkertijd mag ik mijn kennis overdragen aan studenten en begeleid ik promovendi.’
Spitsbergen
Annelies Veraart wilde graag deelnemen aan de wetenschappelijke expeditie naar Spitsbergen. In de zomer van 2022 lukte dat en ging ze met zo’n vijftig onderzoekers mee op een twaalf dagen durende tocht georganiseerd door het Arctic Centre in Groningen. ‘Het Noordpoolgebied is interessant vanwege het methaan dat vrijkomt bij ontdooien. We gingen naar de plek op aarde waar de opwarming het snelst gaat; de temperatuur is daar al 6 graden gestegen. Interessant ius om te zien hoe het ecosysteem daarop reageert. We waren afhankelijk van het weer en de vele ijsberen om aan land te gaan. Dat duurde vijf dagen. Mijn doel was monsters te nemen van zes meren, dat is gelukt. Het was heel indrukwekkend om in die ongerepte natuur te zijn, maar ook confronterend; het was er 14 graden.’
Dit artikel verscheen eerder op TechGelderland.
Lees ook
- Bodemmonsters uit Spitsbergen liggen nu in een Nijmeegse vriezer te wachten op onderzoek(Voxweb, oktober 2022)
- Onderzoekers in Spitsbergen: 'Landschap is onherkenbaar veranderd' (Radboud Recharge, juli 2022)