Twee mannen schreeuwen naar elkaar door een megafoon

Nadat, dus doordat?

In de gemeente Voorst werd begin deze maand in de gemeenteraad vergaderd en gestemd over de opvang van minderjarige asielzoekers in die gemeente. Zoals we dat vaker zien, liepen de emoties rondom deze kwestie in aanloop naar de raadsvergadering al hoog op. Ambtenaren en gemeenteraadsleden kregen te maken met intimidatie en bedreiging en er waren signalen dat het onrustig zou kunnen worden bij de raadsvergadering. 

In deze zelfde periode kwamen er ook uit andere plaatsen in het land berichten over bedreiging van raadsleden, maar ook van bijvoorbeeld burgemeesters te vinden. De Amsterdamse burgemeester Halsema werd zelfs met de dood bedreigd na demonstraties op 7 oktober. Arjen Lubach besprak in zijn Avondshow ook dat het steeds lastiger wordt om burgemeesters te vinden, en eerder was er al vastgesteld dat het ook voor de lokale en provinciale politiek niet eenvoudig is om genoeg goede mensen te vinden. Naar aanleiding daarvan werd in De week van Gelderland op Omroep Gelderland op vrijdag 11 oktober gesproken over polarisatie en het bedreigen van politici. 

Tijdens dat gesprek ging het ook heel kort over de rol van de media. Daarvoor kunnen we bijvoorbeeld kijken naar de situatie in Voorst. Nadat duidelijk werd dat het onrustig zou kunnen worden bij de raadsvergadering over de opvang van asielzoekers, werd besloten geen publiek toe te staan, terwijl geïnteresseerden normaal gesproken wel welkom zijn. Omdat veel mensen zich toch sterk betrokken voelden bij het onderwerp, gingen een stuk of honderd inwoners naar het gemeentehuis om daar de vergadering te volgen en hun mening duidelijk te laten horen. Ze namen potten en pannen mee, om extra hard van zich te laten horen. 

De Gelderlander deed verslag van die avond en schreef er het volgende over ‘Publiek mocht daar niet bij zijn en daarom stonden zij buiten met potten en pannen. En dat bleek niet zonder succes. De plannen voor het opvangen van minderjarige vluchtelingen in Terwolde gaan namelijk niet door.’ Wat waarschijnlijk bedoeld is als handig bruggetje (hoe kom ik van de bezoekers met hun potten en pannen bij de uitslag van de stemming?), is eigenlijk niets anders dan een drogreden. De krant beschrijft het protest namelijk als succesvol, en meet dat succes af aan het resultaat van de stemming. Die uitslag van de stemming is dus, als we deze formulering volgen het gevolg van het protest. Deze drogreden staat ook wel bekend als post hoc, ergo propter hoc (of: nadat, dus doordat). Nadat er geprotesteerd wordt, wordt er tegen asielzoekersopvang gestemd, dus doordat er geprotesteerd wordt, wordt er tegen asielzoekersopvang gestemd. Daar zouden mensen uit af kunnen leiden dat alternatieve manieren van een mening kenbaar maken een goede mogelijkheid zijn. 

Daarmee wordt de lokale politiek echter tekortgedaan. Het is onwaarschijnlijk dat de gemeenteraadsleden zich uitsluitend hebben laten beïnvloeden door die potten en pannen. Verderop in het artikel van De Gelderlander blijkt bijvoorbeeld dat er ook 40 bezwaarschriften zijn ingediend. Daarbij wordt gezegd dat de aanbieder daarvan niet verder kwam dan de beveiliging, maar dat de burgemeester wel heeft gemeld dat de bezwaarschriften in ontvangst zijn genomen. Ondanks de wat somber stemmende formulering ‘verder dan de beveiliging kwam hij niet’, zouden we echter kunnen zeggen dat dat die bezwaarschriften verder gekomen zijn dan de potten en pannen. Maar als verhaal trekken die potten en pannen natuurlijk meer de aandacht.

Door de extra aandacht voor de potten en pannen, in vergelijking met de bezwaarschriften, en door de presentatie van die actie als succesvol, zullen er mensen zijn die dit eerder als een kansrijke manier van bezwaar aantekenen zien, dan het schrijven van een bezwaarschrift of het bezoeken van een inspraakavond. De avond bij het gemeentehuis in Voorst verliep gelukkig rustig. Toch is het jammer voor de lokale politiek en voor degenen die de moeite hebben genomen om een wat formelere route te bewandelen om hun mening kenbaar te maken dat er een beeld geschetst wordt waarin degene die het hardst roept, het eerst gelijk krijgt.   

Geschreven door
dr. Y.F.M. Linders (Yvette)
dr. Y.F.M. Linders (Yvette)
Dr. Yvette Linders is Universitair docent bij het Centre for Language Studies en het Departement Moderne talen en culturen.