Voor het derde jaar op rij vraagt Radboud Green Office aandacht voor duurzaamheid, waarbij steeds groter wordt uitgepakt, en vooral ook: creatiever. ‘Het is niet de bedoeling dat mensen achter een standje het publiek gaan vertellen wat ze moeten doen’, zegt organisator Thijmen Sietsma. ‘Het idee is dat ze met het publiek contact leggen, dat ze iets in beweging zetten.’
En dat gebeurt. In de hoek van het festivalterrein voor het Erasmusgebouw is een installatie opgesteld van kunstenaar Zeno van den Broek, om mensen te laten ervaren wat vissen voelen als er een vrachtschip voorbij vaart. Hiervoor zijn trillingen en geluiden opgevangen in de Waal bij Nijmegen, die het publiek kan ervaren door op een trilplaat te gaan staan, terwijl een koptelefoon de geluiden doorgeeft. ‘Dit hels kabaal is wel zielig voor de vissen’, zegt een student communicatiewetenschap. ‘Dit trilt al bij mij door mijn hele lichaam, dat zal voor een vis al helemaal niet leuk zijn.’ De student heeft een verhaal om mee te nemen naar huis. ‘Zo heb ik er nog nooit over nagedacht.’
Ook bij de kraam van het Museum of Edible Earth rept een van de student van een ‘echte eyeopener’. Op de stand staan tientallen soorten steen en grondstoffen uitgestald in kleine bakjes, dat het publiek kan proeven. Een verrassend menu, met wereldwijd honderden variaties, in Nederland bijvoorbeeld het mergel in Zuid-Limburg. ‘Er zijn meer mogelijkheden om aan eten te komen dan ik al dacht’, aldus een student letteren. De standhouder Sydney Kamer beaamt: mogelijk dat zulke steentjes ooit als snack worden opgediend bij borrels, zegt hij, maar het idee van het museum reikt verder. ‘Om mensen te laten beseffen dat je ook anders tegen voedsel kunt aankijken.’
‘Vervuiling is een misdaad’
Een van de bezoekers, die al ervaring heeft met circulair bouwen, haalt zijn hart op bij de stand over het in elkaar zetten van huizen met aardse middelen, met bijvoorbeeld muren van compost. ‘Als je dan verhuist kun je je huis teruggeven aan de natuur’, luidt het bij de stand. ‘Dit zet me wel aan het denken wat circulair bouwen in essentie kan betekenen.’ Weer elders op het terrein raken twee studenten politicologie niet uitgepraat over een poster, gemaakt door creatievelingen om duurzame boodschappen op een indringer wijze te communiceren.
De posterstand is van de Utrechtse Studio Tegenwind, die posters heeft laten maken voor negen onderzoeksgebieden die raken aan duurzaamheid. Bezoekers zelf kunnen posters toevoegen en stemmen op de meest impactvolle boodschappen. Een poster over het aansprakelijk stellen van CEO’s in het bedrijfsleven voor de milieuschade van het bedrijf trekt veel stemmen, en wakkert het gesprek aan van de twee studenten politicologie. ‘Maar dan moet je misschien ook de aandeelhouders strafbaar kunnen stellen.’ Over één ding zijn ze het eens: ‘Vervuiling is een misdaad, dat moet je beter kunnen aanpakken.’
Stikstof in actie
Colleges zijn er ook, in een tijdelijk ‘zaaltje’ in een soort ‘pipowagen’ in de hoek van het terrein. Een van de docenten is ecofilosoof Gerard Kuperus, die na een korte uiteenzetting over ‘integrale ecologie’ (zeg maar: alles in de natuur hangt met alles samen), zijn toehoorders uitnodigt voor een wandeling naar het insectenhotel op de campus. Ieder wordt verzocht in de nabijheid iets te zoeken, wat leidt tot een steentje, een prop papieren afval, en een aantal plastic speelgoed bukskogeltjes die hier kennelijk zijn afgeschoten. ‘Die zijn in duizend jaar niet weg uit het milieu’, bediscussieert het groepje de verzamelde spullen.
Onder de toehoorders is een docent filosofie, die een grasspriet heeft opgehaald. ‘Het lijkt hier wel heel groen en dat is het ook, maar de biodiversiteit is armzalig, terwijl dat juist het doel was van dit bosje.’ De grasspriet staat voor de overwoekering door de diverse grassoorten. ‘Het is hier veel te vruchtbaar’, luidt de analyse. ‘Hier zie je wat stikstof doet met het milieu. Als je niks doet, hou je hier alleen maar van dit soort grassoorten over.’
Zelf impact maken? Kijk op de pagina van het Green Office wat je kunt doen.