In haar onderzoek richt Kosten zich op broeikasgassen in oppervlaktewateren. Ze kijkt daarbij zowel naar natuurlijk wateren, zoals meren en rivieren, als door de mens gemaakte aquatische systemen, zoals visvijvers en sloten. Wateren stoten veel meer broeikasgassen uit dan vaak wordt gedacht. Sloten zijn bijvoorbeeld naar schatting verantwoordelijk voor uitstoot zo’n 15 procent van de methaanuitstoot in Nederland. Zeer binnenkort, zullen landen dan ook de uitstoot van broeikasgassen uit hun oppervlakte wateren mee moeten nemen in hun nationale broeikasgasemissie rapportage.
Kosten bestudeert de effecten van klimaatverandering op de ecologie en waterkwaliteit. Ook neemt ze maatregelen onder de loep die de uitstoot van broeikasgassen uit water zouden moeten tegengaan, om in de toekomst passende maatregelen te kunnen ontwikkelen.
Over Sarian Kosten
Sarian Kosten (Oostburg, 1975) studeerde Milieuhygiëne aan de Wageningen University & Research. Ze specialiseerde zich in aquatische ecologie en waterkwaliteitsmanagement en volgde een minor in de communicatiewetenschappen. Ze promoveerde aan dezelfde universiteit op een proefschrift getiteld “Aquatic ecosystems in hot water: effects of climate on the functioning of shallow lakes” over het effect van het klimaat op ecosystemen van meren in Zuid-Amerika tussen de evenaar en Tierra del Fuego. Kosten concludeerde dat de CO₂ -uitstoot van meren toeneemt naarmate ze warmer worden.
Na haar promotie werkte Kosten als postdoc-onderzoeker in Duitsland, waarna ze in 2013 met een Veni-beurs aan de Radboud Universiteit (en NIOO-KNAW) terechtkwam om het effect van klimaat op de koolstofuitstoot van ondiepe meren te bestuderen. Met haar onderzoek droeg de aquatisch ecologe bij aan een beter begrip van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen uit watersystemen en de invloed die menselijke stressfactoren, zoals klimaatverandering of eutrofiëring (vermesting), daarop hebben.
In 2021 ontving Kosten een Vidi-beurs voor een onderzoek naar het effect van bodemwoelers, zoals kreeften, vissen en wormen, op de gassenuitstoot in sloten en meren. In 2023 werd ze onderscheiden met de Kilham Memorial Award van de International Society of Limnology (SIL) voor haar werk op het snijvlak van aquatische ecologie en bio-geochemie, in het bijzonder in Zuid-Amerika.