Ik sta nu vier jaar voor de klas. Als docent Spaans op de middelbare school geniet ik volop van mijn vak, maar ik heb natuurlijk ook zo mijn uitdagingen. Eén daarvan blijft maar terugkeren: hoe moeilijk het is om leerlingen het belang van de geesteswetenschappen uit te leggen. Vorig jaar kwamen mijn leerlingen voor hun studiekeuze veelal uit bij geneeskunde, psychologie of iets “met economie”. Stuk voor stuk studies waar zij met veel enthousiasme aan begonnen. Maar een taal studeren ligt allesbehalve voor de hand: die studies hebben een imagoprobleem. “Daar kun je niets mee, mevrouw, en voor je het weet, word je docent”. Alsof dat zo erg is. Over dit thema wordt veel geschreven (zeker in mijn ‘bubbel’), velen zijn het erover eens: dat imagoprobleem is zorgelijk.
Bij het schrijven van mijn eerste blog voor deze site denk ik aan de laatste week van mijn zomervakantie van dit jaar. Ik fietste op mijn gemakje naar het station. Tot mijn grote verbazing krioelde het daar van de mensen. Een groot contrast met mijn haast meditatieve staat van zijn na vijf weken vakantie. Een beetje chagrijnig propte ik zo legaal mogelijk mijn fiets in één van de weinige semi-vrije rekken, haalde ik mijn fietslampjes van mijn fiets – je weet nooit – en zocht ik al lopend naar de trein mijn ov-kaart die ergens onder in mijn tas verdwenen was. Toen ik de fietsenstalling uit liep, zag ik meteen waarom het zo druk was. Oh ja, de Radboud Intro begon die dag. Vast veel nieuwe studenten Psychologie, Geneeskunde of Bedrijfskunde. Hopelijk ook wat studenten Spaanse, Franse of Duitse Taal en Cultuur.
Mijn gedachten gingen als vanzelf naar augustus 2013, precies tien jaar eerder. Toen was mijn eigen introductie begonnen. Ik was op zaterdagmiddag teruggekomen uit Cherso. Terwijl ik de hele middag en avond sliep, had mijn moeder mijn kleding gewassen en weer klaargelegd voor de intro. Mijn stem begon al een beetje weg te raken toen ik op zondagochtend vol goede moed de trein naar Nijmegen instapte. Eindelijk: na een tussenjaar door een verkeerde studiekeuze mocht ik eindelijk Spaans gaan studeren in Nijmegen. Ik kon niet wachten om alles te gaan leren over die mooie wereldtaal en alle culturen die horen bij het taalgebied van het Spaans. Ik kon ook niet wachten om nieuwe vrienden te maken en met hen avonturen te beleven in mijn nieuwe thuisstad.
Wat mooi, dacht ik, de cirkel is rond (ik denk nu; ik ben pas 28, de cirkel is vast nog niet af). Tien jaar na mijn introductie keerde ik terug aan de universiteit. Ik begon in september als Teacher in Residence, waar ik de schakel mag vormen tussen het voortgezet onderwijs en de universiteit. Waar ik de tijd krijg om na te denken over thema’s waarvoor ik op een doordeweekse, overvolle dag als docent op een middelbare school geen tijd heb.
Ik vind het heel interessant om na te denken over het belang van de geesteswetenschappen. In een democratische samenleving zijn er altijd mensen nodig die bereid zijn verschillende perspectieven in te nemen, die kritisch kunnen kijken naar hun eigen cultuur ten opzichte van andere culturen, of naar taal in het algemeen. Als kersverse Teacher in Residence voel ik me bevoorrecht dat ik onder andere mag gaan helpen bij het ontwikkelen van lesmateriaal dat docenten gaat helpen het belang van taal en cultuur aan hun leerlingen uit te leggen. Dat besef zal leerlingen ongetwijfeld goed doen in de toekomst. Het kan hen helpen bij het maken van nieuwe vrienden en bij hun studie Psychologie, Geneeskunde of Bedrijfskunde. Of wie weet, een studie aan de Faculteit der Letteren.