Wanneer je op een kruispunt staat, volg dan vooral je eigen weg

Wat wilde je worden als kind?

“Ik ben best een laatbloeier. Als kind liep ik vaak achter en was onzeker. Op de basisschool in Lochem ben ik een keer blijven zitten. Ik was een verlegen jongetje dat observeerde in de pauze op het schoolplein. Wat ik later wilde worden wist ik niet, maar dromen ging wel goed. Vooral tijdens vakanties met mijn ouders en zusje kwamen die tot leven. Op de achterbank keek ik mijn ogen uit, als een film gleed het landschap langs mij heen. Ik weet het nog als de dag van gisteren. De lichtjes op de Champs-Élysées in Parijs, de mooie grijsheid van Berlijn in November. De geur van pas gemaaid gras in de zomer.”

“Muziek liet mij ook dromen. De albums bij ons thuis namen me mee op reis. Paul Simon, Neil Young zongen over Amerika, en in mijn tienerjaren hingen posters van the Beastie Boys, REM, en the Cranberries boven mijn bed. Ik zag mijzelf de liedjes zingen maar had niet het talent.”

“Maar mijn vertrouwen groeide. Niet per se in mijzelf, maar dat het wel goed zou komen. Nét voor mijn twintigste verjaardag zakte ik voor mijn vwo-examen. Juist op dat moment kwam een jongensdroom uit. Mijn ouders gaven mij de kans om een jaar naar het buitenland te gaan. Het geloof in de toekomst was begonnen.” 

Waarom heb je voor de studie Sociale Geografie gekozen?

“Misschien dat de studie mij gekozen heeft. Ik was in Engeland, waar mijn buitenland avontuur begonnen was. Ik had het geluk dat ik werd toegelaten om geografie te studeren in Cambridge. Ik ben hopeloos met cijfers, maar geschiedenis en aardrijkskunde waren mijn beste vakken op school. Ik kon er mijn nieuwsgierigheid in de wereld kwijt en mijn fascinatie voor wereldsteden en cultuur. Na twee jaar in Engeland werd ik overvallen door een lastige periode. Alles kwam even tot stilstand en weer moest ik vertrouwen dat het wel goed zou komen.”

“Ik weet het nog goed. Het was november en klopte aan bij Jackie van der Walle (docent Geografie, Planologie en Milieu). Zij is naast haar docentschap ook studieadviseur en gaf het vertrouwen dat ik op de juiste plek was aangekomen. Ik kon in januari instromen en voelde me meteen op mijn plek. Henk van Houtum (professor Politieke Geografie en Geopolitiek) en helaas overleden Leon Wecke (polemoloog en columnist) inspireerden mij om voorbij grenzen te denken, dwars te denken.”

Ik had eigenlijk niet de traditionele achtergrond maar juist de verscheidenheid in mijn ervaringen hielp hierbij.

Wat voor meerwaarde had deze studie voor je carrière?

“Sociale geografie is een brede studie. Dat was goed voor mij. De jaren in Engeland smaakte naar meer en ik wilde graag nog meer van de wereld ontdekken. Mijn eerste baan was op de Faculteit der Managementwetenschappen. Samen met Henk van Houtum werkte ik aan twee grootschalige Europese projecten over Europese Integratie. We kwamen op veel plekken en ik heb daarna mijn weg in Finland vervolgd waar ik twee jaar aan mijn promotie heb gewerkt.” 

“Mijn jongensdroom over Amerika was nog steeds springlevend. Aan het einde van mijn promotie in Joensuu kreeg ik de kans om 3 maanden als gastonderzoeker naar San Diego te gaan. Die paar maanden werden ruim 8 jaar. Ik was verbonden aan San Diego State University maar deed voornamelijk beleidsadvies voor de State of California en de Amerikaanse federale overheid op het gebied van grensoverschrijdende samenwerking met Mexico. Het was een belangrijke periode in mijn leven. Toen in 2017 Trump aan de macht kwam droogden de projecten op. Een terugkeer naar Europa lonkte. Het werd Parijs, de stad van de lampjes.”

“In 2018 had ik het geluk om te gaan werken bij een Internationale Organisatie, de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). Daar werkte ik samen met lidstaten aan de uitdagingen van onze tijd zoals ontwikkelingsvraagstukken, klimaatverandering en duurzaamheid. Sociale geografie sluit erg goed aan bij deze uitdagingen. Na twee jaar kreeg ik de kans om aan de slag te gaan als adviseur voor de ambassadeur op de Nederlandse Ambassade in Parijs. Ik had hiervoor eigenlijk niet de traditionele achtergrond maar juist de verscheidenheid in mijn ervaringen hielp hierbij. Sinds afgelopen jaar werk ik voor de Verenigde Naties. De organisatie die past bij mijn ideaal als wereldburger.”