Friedrich Nietzsche schreef in 1889 te willen filosoferen met een hamer en de titel van deze column (Götzen-Dämmerung oder wie man mit dem Hammer philosophiert). Of dat dezelfde hamer is waarmee onze premier het virus wilde aanvallen weet ik niet. En ik weet ook niet of het virus daar sterker van is geworden. Maar ik weet wel dat veel studenten sterker zijn geworden doordat zij met tegenslagen moesten omgaan.
Op de jaarlijkse dag van de studentbestuurder sprak ik diverse studentbestuurders tijdens een lunch waarvoor we hen hadden uitgenodigd, uiteraard op anderhalve meter. De opkomst was groot en de gesprekken raakten me. De één na de ander vertelde hoe moeilijk sommige perioden zijn geweest. Het was een zwaar jaar met veel zorg voor studenten met wie het niet goed gaat. Het was ook een jaar waarin ze ervaarden hoeveel kracht het gaf de moeilijkheden gezamenlijk aan te pakken. Wanneer iemand er doorheen zat was er altijd wel een ander om dat op te vangen.
De uitdagingen voor de bestuurders waren groot. Heel begrijpelijk. Normaal ligt er aan het begin van een bestuursjaar een draaiboek klaar, maar dat kon al snel in de prullenbak. Niets kon zoals het eerder bedacht was. Met veel inzet en creativiteit moesten draaiboeken worden aangepast. Vaak met succes. Zo was de RAGweek dit jaar totaal anders dan anders maar, misschien tot ieders verrassing, wel met een recordopbrengst.
En hoewel het ene na het andere bestuurslid zonder twijfel de voorkeur uitsprak voor ‘een normaal jaar’ lieten ze ook weten dat de extra zware verantwoordelijkheid hen heeft verrijkt.
Het leven bestaat ook uit tegenslag. Daarmee leren omgaan is een belangrijke les. Als de tegenslag velen treft is het mooi te ervaren dat je er niet alleen voor staat, dat je soms kunt geven en soms mag ontvangen.
Voor terugkijken op de coronacrisis is het nog te vroeg. We zijn er immers nog niet en het is helaas niet uit te sluiten dat het najaar weer tegenvalt. Toch hoop ik dat de meesten van ons hebben ervaren dat ze tegenslagen kunnen pareren, hoe moeilijk sommige momenten ook waren. Ook hoop ik dat de meesten hebben gemerkt dat er samen voor staan kracht geeft.
We mogen er trots op zijn dat studenten in grote meerderheid tevreden zijn over wat er voor ze gedaan is. Dat is te danken aan extra inzet en creativiteit van velen. Ondanks de toch al te grote werkdruk zijn onze docenten en ondersteuners erin geslaagd nieuwe vormen van onderwijs te geven, kon het onderzoek in veel gevallen doorgaan en testten collega’s originele nieuwe hypothesen gerelateerd aan de pandemie. Natuurlijk, er ging het nodige mis. Niet met iedereen ging het goed. Mede door het gebrek aan contact waren er extra spanningen. Daar moeten we blijvend aandacht voor hebben. Oog hebben voor elkaar was en is belangrijk. Precies zoals ook de studentbestuurders dat afgelopen jaar gedaan hebben. En hoewel ik niet altijd even enthousiast ben over de uitspraken van Nietzsche, durf ik ondanks dat alles te zeggen: de Radboud Universiteit is sterker dan ooit tevoren.
Han van Krieken is rector magnificus van de Radboud Universiteit.