Per 1 januari ben ik begonnen als vicevoorzitter van het college van bestuur en vanaf de eerste dag ervaar ik een 'warm welkom'. De afgelopen weken heb ik via ZOOM vele kennismakingsgesprekken gevoerd, mezelf natuurlijk veel ingelezen en al vele vergaderingen bijgewoond. Ik zit hierbij nog volop in de tijd van de 'verwondering' en spreek tegelijkertijd als vanzelfsprekend over 'hoe doen we dat bij de Radboud Universiteit'; een teken dat ik me al goed thuis begin te voelen.
De afgelopen weken is me duidelijk geworden dat de volgende woorden in elk geval kenmerkend zijn voor onze universiteit: openheid, professionaliteit, trots op de universiteit, trouw aan de Radboud Universiteit als werkgever, grootsheid, vrijheid in wetenschappelijk onderzoek en onderwijs, diversiteit en inspraak. Wellicht zie ik er nog een aantal over het hoofd, maar dit is in elk geval een mooie oogst voor de eerste maand. Met grootsheid bedoel ik hier de omvang van onze campus (mooi groen en veel potentie voor verdere verduurzaming), het aantal studenten (helaas door corona alleen nog de getallen op papier gezien), het aantal medewerkers (vele goede gesprekken gehad, er komen er nog veel meer) en ook de impact van de Radboud Universiteit via onderwijs en (vaak imponerend en nieuw) onderzoek. Deze grootsheid in combinatie met de diep gewortelde cultuur van inspraak maakt het besturen van onze universiteit boeiend en uitdagend. Het heeft ook tot gevolg dat het ervaren kan worden dat beleidsbeslissingen traag genomen worden.
Maar bovenal wordt de uiteindelijke kwaliteit van de te nemen beslissingen veelal beter; door te luisteren naar elkaar, argumenten en standpunten uit te wisselen en gezichtspunten af te wegen krijgen we het juiste draagvlak. Dat het daarmee soms wat langer duurt, neem ik graag voor lief.
Openheid, het gesprek met elkaar aangaan, luisteren en observeren en elkaar aanspreken op ieders individuele verantwoordelijkheden zijn waarden die voor mij zeer belangrijk zijn. Voor mij zijn dat de basiselementen voor een veilige omgeving, essentieel voor iedereen om goed te kunnen functioneren. De BOOS-reportage over The Voice of Holland heeft de afgelopen weken het landelijke nieuws gedomineerd. Op onze campus horen (seksueel) grensoverschrijdend gedrag, machtsmisbruik en/of andere ongewenste omgangsvormen niet thuis. Of dat nu is tussen medewerkers onderling, tussen medewerkers en studenten of tussen studenten onderling.
Ook binnen het college van bestuur hebben we hier lang over gesproken, aangezien een veilige werkomgeving binnen de Radboud Universiteit hoe dan ook aan de basis staat voor ieders persoonlijk welzijn, ontwikkeling en groei.
Ik realiseer me hierbij heel goed dat die intentie gemakkelijk uitgesproken en opgeschreven is, en papier geduldig. Wat voor de een veilig is, kan voor de ander onveilig zijn en vice versa.
In onze herziene Gedragscode, die binnenkort verschijnt, hebben we de kaders zo helder mogelijk gemaakt. Hierover blijven communiceren en blijven aanscherpen is naar mijn mening essentieel. Vragen die belangrijk zijn om jezelf en elkaar veelvuldig te stellen zijn bijvoorbeeld: wat is het effect van mijn gedrag op de ander, hoe gaan we met elkaar om, luisteren we wel echt naar elkaar en hoe gaat het met iedereen? En bovenal de vraag: wat kan IK doen om bij te dragen aan een veilig klimaat? En als we twijfels hebben, dan is uitspreken en het gesprek hierover aangaan erg belangrijk. En mochten er ontoelaatbare zaken gebeuren, dan is het van belang dat eenieder weet waar je terecht kunt om in vertrouwen hierover het gesprek aan te gaan.
Deze eerste maand was voor mij het startschot van een mooie nieuwe uitdaging. Ik hoop in vertrouwen met eenieder van jullie samen te mogen bouwen aan het verder verstevigen van het fundament van deze mooie universiteit.
Agnes Muskens is vicevoorzitter van het college van bestuur van de Radboud Universiteit. De beide andere leden zijn voorzitter Daniël Wigboldus en rector magnificus Han van Krieken. Om en om schrijven de collegeleden columns over wat hen als bestuurders bezighoudt.