Genetic plasticity - How do human embryos cope with aneuploid cells?
Dr. ir. H. Marks, Radboud University
Dr. E. Coonen, Maastricht University Medical Center+
Dr. ir. S. Giselbrecht, Maastricht University
Menselijke embryo's verkregen door in vitro fertilisatie (IVF) bevatten vaak cellen met een afwijkend aantal chromosomen, genaamd aneuploïdie. Aneuploïde cellen zijn een belangrijke oorzaak voor vroeg afgebroken zwangerschap. Preïmplantatie genetisch testen voor aneuploïdie (PGT-A) wordt daarom toegepast bij IVF om uit te sluiten dat aneuploïde embryo’s worden teruggeplaatst in de baarmoeder. Het wordt echter steeds meer duidelijk dat embryo’s die maar gedeeltelijk uit aneuploïde cellen bestaan kunnen resulteren in gezonde baby’s, wat de effectiviteit van PGT-A in twijfel trekt. Wij gaan met een interdisciplinair, ambitieus onderzoeksteam nieuwe embryomodellen gebruiken om te bestuderen hoe vroege embryo's omgaan met aneuploïde cellen. Onze ontdekkingen zullen inzicht brengen in de ontwikkeling van vroege menselijke embryo's en zullen klinisch embryologen helpen kiezen tussen embryo's met verschillende aneuploïde samenstelling voor mogelijke plaatsing in de baarmoeder.
No transmission, no malaria: dissecting gametocyte biology of vivax-type malaria parasites
Dr. R.C. Bartfai, Radboud University
Dr. C.H.M. Kocken, Biomedical Primate Research Center
Malaria is een dodelijke infectieziekte die miljoenen levens eist in de tropen en die door de opwarming van de aarde weer mensen in Europa zou kunnen besmetten. Het wordt veroorzaakt door parasieten, die zich via muggen van patiënt op patiënt kunnen verspreiden. Hoewel het geslachtelijke stadium van de parasiet (gametocyt) dat door muggen kan worden verspreid, een goed doelwit voor interventie zou kunnen zijn, weten we heel weinig over dit stadium. In dit project zullen we geavanceerde moleculaire technologieën gebruiken om te begrijpen hoe gametocyten van verschillende malariaparasieten worden gevormd. De kennis en hulpmiddelen die in dit project worden gegenereerd, zullen van onschatbare waarde zijn voor de ontwikkeling van nieuwe manieren om deze dodelijke ziekte te beheersen en te elimineren.
Prevention of pelvic floor trauma after childbirth
Dr. Z.G. Guler, Amsterdam UMC AMC
Dr. P.K. Kouwer, Radboud University
Prof. dr. C.V. Verhoeven, VUMC
Bekkenbodemaandoeningen (PFD's) treffen miljoenen vrouwen wereldwijd en vertegenwoordigen een belangrijke volksgezondheidsprobleem. Tijdens de vaginale bevalling veroorzaakt (over)extensie scheuring van het spier- en bindweefsel, met als gevolg schade aan de bekkenbodem. Onze hypothese is dat verminderde genezing en onvolledig herstel na het trauma in het bekkenweefsel veroorzaakt door de bevalling bijdragen aan de PFD-symptomen. Wij stellen een preventieve strategie voor om de omvang van de schade te minimaliseren en de weefselgenezing na de geboorte te bevorderen. In dit project gaan we een injecteerbare hydrogel ontwikkelen die we in het beschadigde weefsel kunnen aanbrengen om de genezing te verbeteren en daarmee PDF’s te voorkomen. Dit project presenteert een proof-of-concept en een innovatieve aanpak om PDF's te voorkomen. Dit project is de eerste stap voor de klinische toepassing van hydrogel die zal resulteren in een verbeterde kwaliteit van de gezondheid van jonge moeders wereldwijd.
Don't hit the avatar? Development and pharmacological validation of a novel transdiagnostic RDoCbased model on reactive aggression
Prof. A. Blokland, Maastricht University
Dr. J. Lobbestael, Maastricht University
Dr. R. Schreiber, Maastricht University
Prof. dr. R.J. Verkes, Radboud University
Agressie komt voor bij verschillende mentale stoornissen en veroorzaakt problemen in de geestelijke gezondheidszorg bij patiënten, slachtoffers en personeel. Ondanks deze grote sociale impact zijn de oorzaken van agressie onvoldoende duidelijk en therapeutische benaderingen ontoereikend. Dit project beoogt hierin verbetering te brengen middels drie opeenvolgende projecten. Ten eerste brengen we impulsieve agressie in kaart brengen via de Research Domain Criteria benadering. Ten tweede ontwikkelen we een testbatterij voor de afzonderlijk stappen (bedreiging, denkfouten, disinhibitie) die leiden tot agressie, gemeten in Virtual Reality. Hierdoor identificeren we verschillende ‘biotypes’. We meten ook de effecten van twee medicamenten op deze types. Tot slot testen we effecten van deze twee medicamenten in twee patiëntgroepen. Ons multidisciplinair team maakt deze integrale agressie benadering mogelijk, met als doel te komen tot een gerichte farmacologische behandeling van agressie.