D. van Beurden (Dana)

Na het afronden van mijn Master Geschiedenis aan de Radboud Universiteit in 2018, ben ik mijn eigen bureau voor historische projecten begonnen. In januari 2020 heb ik mijn bureau stopgezet en ben ik gestart als promovenda. Het onderzoeksproject betreffende de (inter)nationaal gerenommeerde classica Christine Mohrmann (1903-1988), die in 1953 werd benoemd tot eerste vrouwelijke hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Nijmegen, sprak mij direct aan omdat mijn onderzoeksinteresses liggen op het gebied van gendergeschiedenis.

Mohrmann was in bepaalde opzichten een (katholieke) vrouw die haar tijd vooruit was, terwijl zij in andere opzichten een kind van haar tijd was. Terwijl velen in de jaren twintig en dertig nog moesten wennen aan het idee dat vrouwen naar de universiteit gingen, was Mohrmann klaar om de hoogste academische positie te bekleden. Echter, geworteld in de katholieke emancipatie van de jaren twintig en dertig, zag Mohrmann de kerkelijke vernieuwingen en de democratisering en secularisering van de universiteit in Nijmegen in de jaren 60, 70 en 80 met lede ogen aan. Op grond van haar autoriteit als katholieke geleerde mengde zij zich in verschillende discussies over deze kwesties. Deze positie van autoriteit had zij echter niet zonder slag of stoot verkregen.

Hoe kon een vrouw als Mohrmann een autoriteitspositie innemen in de academische en kerkelijke wereld van de 20e eeuw? Hoe vulde ze ‘autoriteit’ in en maakte ze haar eigen gezagspositie legitiem? Hoe werd Mohrmann gerepresenteerd door anderen?

Deze vragen staan centraal in mijn onderzoeksproject, dat zich richt op de constructie van autoriteit en de emoties waarmee deze gegenderde constructies werden gedefinieerd, ingezet en toegeëigend. Bij dit alles gaat het telkens om de interacties tussen de door mannen gedomineerde academische en confessionele cultuur en de door hen gecreëerde emoties enerzijds, en anderzijds de ruimte voor een ‘space invader’ als Mohrmann om een eigen plaats in te nemen.

• Categories Contested