prof. dr. J.A.M. Bransen (Jan)
Hoogleraar - Behavioural Science Institute
Hoogleraar - Filosofie algemeen
Hoogleraar - Filosofie van de gedragswetenschappen
Academisch leider - Radboud Teaching and Learning Centre
Thomas van Aquinostraat 1
6525 GD NIJMEGEN
Postbus 9104
6500 HE NIJMEGEN
Jan Bransen is hoogleraar Filosofie van de gedragswetenschappen aan de Radboud Universiteit en Academisch leider van het Radboud Teaching and Learning Centre. Hij heeft uitgebreid in het Engels gepubliceerd over kwesties als autonomie, persoonlijke identiteit, zelfkennis, liefde en praktische rationaliteit. De laatste jaren heeft hij zijn aandacht verlegd en sindsdien schrijft hij voornamelijk in het Nederlands en voor een breder publiek.
Met *Laat je niets wijsmaken. Over de macht van experts en de kracht van gezond verstand* won hij in 2014 de Socrates wisselbeker voor het "meest urgente, oorspronkelijke en prikkelende" filosofieboek. In 2019 verscheen zijn pleidooi voor ander onderwijs onder de titel *Gevormd of vervormd?*. Voorjaar 2024 zal *En nu?* verschijnen, een boek over ons bestaan als bedreigde diersoort.
Als Academisch leider van het Radboud Teaching & Learning Centre spant Jan Bransen zich in voor een mentaliteitsverandering in de academische wereld. Vier thema's zijn daarbij voor hem leidend: (1) universiteiten zijn primair onderwijsinstellingen; (2) academici zouden zowel in hun onderzoek als hun onderwijs hun creatieve en explorerende mindset moeten laten zien; (3) studenten en docenten maken het onderwijs samen – de opleiding is gelijkelijk van allebei; (4) er is een andere toetspraktijk nodig om de ontwikkeling van het handelings- en oordeelsvermogen van studenten aan te moedigen.
Jan Bransen ziet zichzelf het liefst als een kruising tussen een schoolmeester, een filosoof en een cabaretier. Hij is een reisleider in gedachtegangen. Hij denkt graag hardop na en gebruikt daarbij graag plaatjes. Filosofie is volgens hem niet iets geleerds voor achter een bureau of voor in een bibliotheek. Filosofie is meer een houding dan een canon, meer iets van mensen die zich verbazen over de vanzelfsprekendheden die er in hun achteloze woordgebruik verstopt zitten, dan iets van erudiete geleerden die hun bronnen kennen.