prof. dr. H. Grootenboer (Hanneke)

Prof. dr. Hanneke Grootenboer is sinds 2019 hoogleraar Kunstgeschiedenis in Nijmegen. Daarvoor was zij Professor of the History of Art aan de University of Oxford, en een fellow van St Peter’s College. Van 2014-16 was zij de directeur van The Ruskin School of Art. Eerder doceerde zij op Columbia University, UvA, Tulane University en de Jan van Eyck Academie.

Grootenboer’s onderzoek is transhistorisch, wat betekent dat ze vroeg-moderne kunst en visuele cultuur bestudeert door de lens van hedendaagse kunsttheorie en -praktijk. Haar onderzoek zich op de kruising van kunst, filosofie, theorie, literatuur en materiële cultuur. Ze heeft artikelen gepubliceerd over de semiotiek van het stilleven, intiem kijken in miniaturen en de fenomenologie van het portret in tijdschriften waaronder De Witte Raaf, The Art Bulletin en Art History. Ze is de auteur van The Rhetoric of Perspective: Realism and Illusionism in Seventeenth-Century Dutch Still Life Painting (UP Chicago, 2005, ASCA Book Prize) en van Treasuring the Gaze: Intimate Vision in Eighteenth-Century British Eye Miniatures (UP Chicago, 2012, Kenshur Prize). Haar recente boek The Pensive Image: Art as a Form of Thinking (Chicago, 2021) won de 2022 Outstanding Monograph Prize van de American Association of Aesthetics. Ze is de co-auteur van Conchophilia: Shells, Art and Curiosity in Early Modern Europe (Princeton, 2021). Een essay over Fiona Tan's visuele gedachtengangen is verschenen in Mountains and Molehills (Eye 2022).

Grootenboer heeft beurzen gekregen onder meer van de Leverhulme Trust, het Getty Institute, de Clark Art Institute en het NIAS. In het voorjaar van 2019 was zij een visiting professor aan de Vrije Universiteit van Berlijn. In 2021 gaf zij de Erasmus lezingen op Harvard University. In 2023 zal zij de keynote verzorgen op het AAANZ. Grootenboer is een lid van de redactie van het Nederlands Kunsthistorisch Jaarboek.