B.R. van Meurs (Boris) MA

Aardwetenschappers spreken tegenwoordig over het Antropoceen: een nieuw geologisch tijdperk, vernoemd naar de mens en haar invloed op de planeet. Hoewel dit tijdperk iets over mens-zijn lijkt te zeggen, is het moeilijk om te weten wat dan precies. Het Antropoceen is namelijk niet direct zichtbaar of begrijpelijk in alledaagse termen. Hoe slaan we de brug tussen de ervaring en de wetenschap?

Veel onderzoekers denken dat verhalen zo'n brug zouden kunnen vormen. Als we maar het juiste verhaal vertellen, kunnen we dan niet leren reageren op de grote problemen van het Antropoceen, zoals klimaatverandering? Verhalen maken immers het onbekende bekend.

Anderzijds vertekent ieder verhaal de werkelijkheid ook een beetje. Houden we onszelf daarom niet voor de gek als we verhalend de klimaatcrisis doorstaan?

In mijn proefschrift verken ik de functie van het 'plot' in verhalen over het Antropoceen. Hiervoor gebruik ik de theorie van Franse filosoof Paul Ricoeur, die in zijn boek 'Temps et Récit' uitvoerig schreef over de vermogens van het plot om de tijd begrijpelijk te maken. Daarnaast lees ik het werk van hedendaagse literaire wetenschappers om te bestuderen wat zij over de relatie tussen verhalen en de werkelijkheid schrijven. Dit alles pas ik toe op het groeiende corpus aan 'cli-fi', of: climate fictions, romans die over klimaatverandering gaan.

Mijn uiteindelijke doel is om na te gaan of literatuur een rol te spelen heeft in ons begrip van planetaire tijd, waarin wij mensen nu een belangrijke rol spelen.

• CCEP