Parijs als romandecor

De stad Parijs oefent een grote aantrekkingskracht uit op schrijvers en kunstenaars. In de loop van de afgelopen eeuwen hebben veel Nederlanders zich er langere of kortere tijd gevestigd en zich in hun artistieke werk laten inspireren door de stad. Recente voorbeelden zijn Remco Campert (Een liefde in Parijs), Adriaan van Dis (De Wandelaar), Jan Siebelink (De blauwe nacht) en Bregje Hofstede (De Hemel boven Parijs). Het is de moeite waard om deze romans te onderzoeken en met elkaar te vergelijken. Welk (cliché)beeld van Parijs geven deze Nederlandse schrijvers? Op wat voor manier verwerken ze de geschiedenis en de actuele problematiek van de stad in hun verhalen? Geven zij couleur locale aan hun tekst door Franse woorden te gebruiken of Franse schrijvers te citeren?

Deze handreiking is gemaakt door de afdeling Franse Taal en Cultuur van de Faculteit der Letteren