Dat is soms lastig omdat de waan van de dag je continu verleid om in te zoomen. Dus ik probeer mezelf te inspireren door ‘vrije gesprekken’ zonder concreet doel, concerten, artikelen, sociaal ondernemers, maatschappelijke projecten. Dit uitzoomen geeft dan weer nieuwe perspectieven en lucht. Zo voed ik mezelf ook door vakanties en reizen. Zo ben ik afgelopen winter een paar maanden op reis geweest door de Balkan, een fascinerend deel van Europa! Ook in mijn Nederlandse leven probeer ik geregeld bewust die antropologische bril op te zetten. Door goed te kijken, luisteren en bevragen van mensen die ik hoog heb zitten. Hoe speelt de docent in op een passieve groep studenten? Hoe zorgt mijn projectpartner bij die andere organisatie voor snelheid in het project? Hoe zorgt diegene voor enthousiasme in eigen organisatie? Hoe structureert een leidinggevende de teammeetings? Wie beslist en op welke gronden? Zo kun je elke dag informeel leren van de praktijk.
Als programmamaker ontwerp ik onderwijsprogramma’s. Daarbij geloof ik heilig in het zelf blijven ervaren van de leersetting aan de andere kant van de streep. Hoe is het als deelnemer om in een onderwijssetting te zitten? Dus ik volg regelmatig workshops en onderwijs, niet alleen voor de inhoud, maar ook voor de ervaring van het ‘student zijn’. Hoe reageer ik op bepaalde situaties? Wat werkt goed? Wat werkt in de praktijk niet als je in een subgroep/breakoutroom zit? Kortom, door me te verplaatsen in de eindgebruiker van mijn werk hoop ik dat ik de juiste snaar blijf raken!
