Onze kijk op de geschiedenis benadrukt bestaande structuren van white supremacy
How to Deal with Our Colonial Past | Lecture by activist Lucas Johnson | Wednesday 6 December 2017 | 20.00 - 21.30 hrs | LUX, Nijmegen
Hoe moeten we omgaan met ons koloniale verleden? Activist Lucas Johnson deelt zijn visie vanavond in een volle zaal in LUX Nijmegen. Hij gaat in gesprek met gender onderzoeker Katrine Smiet en politiek filosoof Anya Topolski, beiden van de Radboud Universiteit. Lucas Johnson vertelt over zijn eigen ervaringen met racisme. Hij is geboren in Duitsland en verhuisde op zijn 8ste naar de Verenigde Staten. Sinds drie jaar woont hij in Nederland. Hij ziet de gevolgen van de slavernij ook vandaag de dag terug in de samenleving en pleit voor een andere benadering van de geschiedenis, een geschiedenis waarover zowel in de Verenigde Staten als in Nederland liever niet gesproken wordt.
Moeten we elkaar gewoon vergeven?
De manier waarop we omgaan met onze geschiedenis van slavernij en kolonialisme is problematisch, omdat het een structuur bevestigd waarin de persoon met een witte huidskleur bevoordeeld wordt. Johnson legt de problematiek die hij ziet met onze omgang van de geschiedenis uit aan de hand van korte anekdotische verhalen. Het eerste verhaal gaat over een witte man van middelbare leeftijd die aan Johnson, als zwarte man voorstelde om elkaar, wit en zwart, gewoon te vergeven. Beiden hebben volgens hem in het verleden verkeerde dingen gedaan, zoals de Ku Klux Clan en de Black Panthers. Ondanks de scheve vergelijking probeerde Johnson begripvol te reageren en stelde dat we voordat we elkaar kunnen vergeven, de geschiedenis goed moeten begrijpen. Volgens Johnson kun je iemand pas vergeven op het moment dat je je daadwerkelijk realiseert wat er is gebeurd. In het geval van racisme blijft het systeem dat zwarte mensen benadeelt bestaan zolang de geschiedenis niet wordt herschreven. Alleen vergeven is geen oplossing voor de vooroordelen die er nu nog zijn.
White supremacy en sociale relaties
De bestaande structuur waarin iemand met een zwarte huidskleur wordt benadeeld ten opzichte van iemand met een witte huidskleur heeft ook invloed op sociale relaties binnen een gemeenschap. Johnson heeft zelf ervaring met etnisch profileren. Terwijl hij met een witte vriendin op de campus van zijn universiteit liep, werd hij aangehouden door de campuspolitie. Ze vroegen aan de vrouw of alles goed was met haar, terwijl ze een zaklamp in de ogen van Johnson schenen. Als hij later het verhaal verteld aan zijn klasgenoten, zijn zij begripvol voor het handelen van de campuspolitie. Immers, als er iemand het campusterrein op zou lopen die er niet hoort, zou deze persoon er waarschijnlijk uitzien zoals Johnson. Logisch dus dat de politie hem aanhoudt om misdaad op de campus te voorkomen. Ze doen gewoon hun werk. Johnson vertelt dit verhaal om te laten zien wat white supremacy doet met de relaties binnen een gemeenschap, in dit geval een campus. Doordat hij altijd als een vertegenwoordiger van een moreel inferieure groep zal worden gezien, zal hij nooit écht een relatie kunnen opbouwen met zijn klasgenoten.
White innocence
Men is geneigd om te argumenteren dat men persoonlijk niets te maken had met slavernij of kolonialisme of dat het niet hun familie was die dat de ander heeft aangedaan. Dit is een argument waarin schuld en onschuld centraal staan. Hier wordt naar verwezen als white innocence. Volgens Johnson gaat het niet over wiens voorouder de ander zijn voorouder in het verleden iets heeft aangedaan en of jij daar als afstammeling op aangekeken kan worden of niet. Het gaat erom dat hetgeen wat iemand met een witte huidskleur doorgegeven krijgt als erfgoed weleens een gestolen erfgoed kan zijn van een familie met een zwarte huidskleur. Er moet erkend worden dat, ondanks dat je er persoonlijk niets mee te maken hebt, je nog steeds profiteert van de structuren.
Een andere kijk op racisme en de geschiedenis
Johnson legt uit dat racisme niet iets is waar je als persoon bewust voor kiest. Dit geldt bijvoorbeeld ook voor genderongelijkheid. Als man hoef je niet bewust te kiezen om seksistisch te zijn om toch van de structuren te profiteren. De structuren geven namelijk al voordeel aan de man boven de vrouw zonder dat een individu daar zelf iets voor hoeft te doen. Maar hoe gaan we nu verder? Hoe kunnen we hier iets aan doen? Volgens Johnson moeten we als eerste stap het verleden erkennen. Niet alleen de Verenigde Staten, maar ook Nederland heeft een verleden met slavernij en kolonialisme. Wanneer dit wordt erkend kan de geschiedenis op een andere manier benaderd gaan worden. Pas dan wordt het mogelijk om de onderliggende structuren die racisme in de hand werken te doorgronden. We moeten allemaal op zoek naar mogelijkheden om dit racisme te onderkennen.
Door: Berit Akse
Podcast:
Wil je op de hoogte blijven van onze activiteiten? Schrijf je dan in voor de tweewekelijkse nieuwsbrief.
Do you want to stay up to date about our activities? Please sign in for the English newsletter.