Zoek in de site...

Maakbaarheid van je leven

Maakbaarheid van je leven

Er is geen kunst aan om zich vol te gieten met bier. Elke sukkel is hiertoe in staat en je hebt er geen intelligentie voor nodig. Maar iets van je leven maken is andere koffie. Daarvoor heb je een zekere beslistheid nodig in je handelen, je denken en je optreden naar buiten toe, naar de mensen die invloed op je uitoefenen. Weten wat je wilt en daarvoor staan is niet iedereen gegeven. Soms is dat ontdekken van wat je echt wil pas het slotakkoord van een lang proces. Maar dat proces moet je wel aangaan, soms op hoop van zegen. Je kent van tevoren niet de uitkomst en dat kan spannend zijn. Als je opgroeit en voor veel keuzes komt te staan zie je soms door de bomen het bos niet meer. Het aantal keuzes is overweldigend en je kent je zelf te weinig om met zekerheid te weten of je nu wel het goede kiest. Maar waarom ken je jezelf niet goed genoeg? Waarom weet je niet waar je energie van krijgt in je handelen en waarvan niet? Waarom heb je geen idee van je passies of is dat slechts vaag ontwikkeld? Heb je soms te weinig nagedacht over wie je bent, wat je karakter is, door wie je gevormd bent, wat je van je ouders hebt meegekregen en heb je ook misschien in een vorm van valse hoop de illusie dat je een soort van superster wilt worden, iemand die eruit springt?

Landen in jezelf is dan het antwoord. Dichter komen bij wie je zelf bent, wat je echte verlangens zijn, waar je ten diepste behoefte aan hebt en wat je goed doet. Dat is de eerste stap in een zelfonderzoek. Ontdekken waar je in gegrond bent, de aarde onder je voeten. Tijdens RadboudHappiness, een week rond geluk die wij vanuit de Studentenkerk van 1-5 juni op de campus van de Radboud Universiteit te Nijmegen organiseerden in samenwerking met Cultuur op de Campus werd een workshop gegeven rond loopbaanplanning en kernkwaliteiten. In de workshop (gegeven door Marc Budel) kwam het idee naar voren, gebaseerd op het gedachtegoed van Danielle Krekels, dat kinderspel de veruiterlijking is van iemands dieperliggende, natuurlijke aanleg. Als je in je verdere leven daar niet bij aansluit in werk en studie kosten veel activiteiten energie in plaats dat ze energie opleveren. Een analyse van hoe je als kind speelde, waarmee je graag speelde en op welke wijze zegt dus iets over hoe je als kind was en over je talenten die toen tot ontwikkeling kwamen. Opvallend was dat na de workshop een aantal mensen geraakt terugkwamen om verder over de methode van gedachte te wisselen. Een aantal deelnemers was duidelijk emotioneel geraakt. Dat vond ik bijzonder maar ik bedacht ook dat een reden hiervoor zou kunnen zijn dat ze misschien veel te lang het kind in henzelf hebben weggestopt omdat dat niet in hun ambities voorkwam. Dat is natuurlijk interpretatie van mijn kant want ik heb deze gedachte niet kunnen checken. Maar het heeft voor mij wel een zekere plausibiliteit als je in je leven een baan kiest, een beroep, dat aansluit bij je passie, bij degene die je ten diepste bent en bij datgene wat je het allerliefste doet. In beroepen als kok, handwerkman, autocoureur, piloot, onderzoeker, docent, kortom allemaal vakken waarin mensen zichzelf helemaal kwijt kunnen, komt dit vaak aan het licht. Nou heeft niet iedere kok de juiste keuze gemaakt en er zullen veel koks zijn die tegen heug en meug iedere dag in de keuken staan omdat ze nu eenmaal geld moeten verdienen maar dat doet niets af aan de stelling dat als je echt tot je recht wilt komen als kok je er van binnenuit iets mee moet hebben en dat je functioneren een uiting is van zelfexpressie. Dan is koken en het bereiden en voorbereiden van maaltijden een vorm van geluk ervaren. Dat geeft energie en daar word je blij van. Op de markt lopen en de groente, het vlees en de vis keuren, kopen en bedenken wat je ermee wilt, dat is dan pure zaligheid. Niet alleen je fantasie, je hele wezen wordt er door geraakt.

Natuurlijk hoeft niet elk talent te leiden tot een beroep, maar naast je beroep kun je ook je talenten botvieren in hobby’s en andere activiteiten zoals vrijwilligerswerk, kunst, toneel, muziek, koken, tuinieren, wandelen, sport en noem maar op. Het gaat erom dat je landt in jezelf, dat je ontdekt waar je hart ligt. In mijn eigen leven heb ik daar zeker 12 jaar voor nodig gehad om hier definitief achter te komen, dat wil zeggen voordat ik een keuze maakte voor een baan. Mijn leven lang heb ik willen onderzoeken, uitpluizen, ontdekken. Geschiedenis roept bij mij iets wakker. Waarom dingen gebeuren en hoe ze gebeuren, waarom mensen handelen en welke betekenis dit heeft. Maar ook het concrete contact met mensen, het inspireren, voeden en gevoed worden, geeft mij energie. Dat laatste gaf voor mij de doorslag om een baan te kiezen in het pastoraat ook al omdat ik daarvoor een goede opleiding had gevolgd. Het was dan wel binnen de RK kerk (een organisatie onder kritiek) maar het is makkelijk om aan de zijlijn te staan en kritiek te hebben dan binnen in de organisatie zelf je ideeën te verwerkelijken. Die uitdaging heb ik opgepakt en mijn eerste baan was die van pastoraal werker in een parochie, een Randstedelijke gemeente naast Amsterdam, Badhoevedorp. Daar voelde ik mij vanaf de eerste dag als een vis in het water. Dat gevoel betekent dus dat ik op mijn plaats was en dat ik na deze lange aanloop de juiste keuze had gemaakt. Wist is dat van tevoren? Niet echt maar mijn intuïtie en het luisteren naar mezelf heeft me niet bedrogen. Iedereen in mijn omgeving stond te kijken van die keuze want niemand had dat achter mij gezocht.

Maar in mijn leven spelen nog meer talenten een rol: mijn liefde voor de natuur, concreet zichtbaar in mijn voorkeur voor wandelingen en het werken in de tuin en mijn liefde voor het landschap. Dat laatste leef ik met alle passie uit, al vanaf mijn middelbare schooltijd in het schilderen. Als kind zat ik voortdurend te tekenen. Jezelf uiten via creatieve werkvormen was mijn ding naast het praten met mensen. Ik ben nu 58 en sinds mijn 14e, mijn eerste expositie in de gangen van MAVO, ben ik actief gebleven als verwoed schilder. Pas vele jaren later ontdekte ik dat het landschap mijn grootste belangstelling had en daar heb ik mij met alle overgave op gestort. Mensen, figuren, situaties schilder ik alleen als ze me echt raken, als er een boodschap aan verbonden zit die bij me binnenkomt, anders vind ik het niet de moeite waard om daar een penseelstreek aan te besteden. Alle verbeeldingen van bijvoorbeeld de kruisweg, het leven van Maria of andere mensen die indruk hebben gemaakt zijn dus ontstaan vanuit een zekere energie (motivatie) die ik tijdens het schilderen erin heb gelegd en die voor mij de drijfveer was om eraan te beginnen. Ook hierin volg ik mijn hart, mijn intuïtie en vooral mijn passie. Passie wil zeggen betrokkenheid, je geraakt voelen, aangedaan zijn tot in je kern. Daarvan weten en daarvan getuigen. “Passione”, passie, lijden, het hangt met elkaar samen. Het leven als een grote passie! Zowel in de mooie variant van de beleving van het geluk als in de zware variant, het doorstaan van het lijden. Persoonlijk lijden als lijden aan en in de wereld, de diepgrondige ellende, de haat en de boosheid van mensen, de aller-gruwelijkste daden van slechtheid. Leven is confrontatie, is je verhouden tot. Doen alsof er een kant niet is, is een illusie, zelfbedrog, domheid. Je alleen focussen op succes en schittering is naïef. Ook dat is landen in je zelf. Geen overbodige of naïeve illusies hebben over jezelf en je toekomst. Kome wat wat. Dan zul je wel zien hoe je ermee omgaat. Met open vizier. Geen valse verwachtingen, geen valse hoop, geen te hoog opgestapelde ambities maar doen wat nodig is en werken met de middelen die je hebt. Die je ter beschikking staan op basis van je kwaliteiten, je oorspronkelijke en aangeleerde talenten. En wat je niet in huis hebt, jammer dan. Daar zijn weer anderen voor die dit kunnen oppakken. Je hoeft geen duizendpoot te zijn. Jezelf zijn is goed genoeg. Meer heb je niet nodig. De rest loslaten wat niet bij je hoort, wat niet bij je past. Dat is een kunst maar het levert heel veel op: namelijk vrede met je zelf.

John Hacking

12 juni 2015

landscape