Daan van der Leij in Yogyakarta

Inmiddels zit in nu alweer twee maanden in Yogyakarta (Indonesië) voor mijn stage voor de Master Religie en Beleid. Voor mijn stage ben ik op dit moment een literatuur verslag aan het schrijven over milieudebatten in Indonesië waarin religieuze groeperingen een actieve rol spelen. Ik volg deze stage bij het CRCS (Center for Religious & Cross-Cultural Studies) een aan Gadjah Mada Universiteit verbonden centrum. Anderhalf jaar geleden ben ik ook al eens voor een semester naar het CRCS geweest voor mijn buitenlandverblijf voor mijn Bachelor Religiewetenschappen. Het CRCS is echt een prachtige plek om stage te lopen of om voor een semester te studeren. Niet alleen vanwege de vele nieuwe onderwerpen die je kan bestuderen aan het CRCS, maar ook vanwege de geweldige mensen die eraan verbonden zijn.

^{CRCS (Center for Religious & Cross-Cultural Studies)}

Daarnaast is Yogyakarta ook een geweldige stad om een tijdje te studeren. Vooral als je de weg weet te vinden naar de vele toeristische hotspots in de stad. De stad en haar omgeving zijn echt een pareltje als het er droog is. Helaas is dat op dit moment niet altijd het geval, omdat ik er midden in het regenseizoen zit. Zo bevinden de Borobudur (de grootste Boeddhistische tempel ter wereld), de Prambanan (een oude Javaans-Hindoeïstische tempel) en de Kraton (het paleis van de sultan/gouverneur van Yogyakarta) zich allemaal in de omgeving van de stad.

^Yogyakarta

Qua financiën is het ook hartstikke makkelijk om een tijdje in Indonesië te verblijven. Ik betaal bijvoorbeeld maar €150 per maand voor een kamer in een studentenhuis met een groot zwembad, dat ik deel met 5 huisgenoten uit de VS, Duitsland en Indonesië. Een gemiddelde Indonesische lunch kost niet eens €2.

Ik ben erg blij dat ik de kans kreeg om voor een tweede keer naar Yogyakarta te gaan, omdat ik de stad het afgelopen anderhalf jaar een beetje gemist had. Niet alleen vanwege mijn eigen ervaringen tijdens mijn eerste verblijf in Jogja, maar ook vanwege mijn eigen familiegeschiedenis. Mijn opa van mijn vaderskant is er geboren en mijn familie heeft het er 3 generaties gewoond. Het voelde dan ook aan als een soort van thuiskomen.